Landjepik

Ondanks dat we niet veel meer dan de gebouwen langs de route naar en de lobby van ons hostel in Kopenhagen hebben gezien, zijn we sinds vandaag een land op onze lijst rijker: volgens onze landjepik-regels kunnen we allemaal (behalve Dammie, die had hem al) Denemarken als bezocht afstrepen. De korte indruk was overigens erg goed; een vergeten tasje in de metro (beginnersfout…) werd door papa op wonderbaarlijke wijze gered, ons urban-house hostel bleek vol te zitten met jonge, hippe mensen en had fijne kamers en Kopenhagen zelf was erg gemoedelijk, met gekleurde huisjes en een lekker ontbijtje op de vroege vrijdagochtend. Kopenhagen was voor eens slechts een tussenstop, het begin van onze reis en dus de blog: op naar Japan!

Met nog een uur over voor wat gescharrel bij de gate maakten we ons klaar voor de 14(!) uur lange vlucht naar Tokyo. Je zou misschien denken dat dat gezien onze leeftijden niet meer nodig was, maar er ging toch een volwassen woordenwisseling aan de stoelkeuze vooraf. Ik zat aan het raam. Na Peer dan. Die mocht bij het landen en opstijgen; allemaal blij. Stiekem vind ik zo’n lange vlucht wel fijn, want veel anders dan een beetje nadenken, lezen, filmpje kijken en slapen is er ook weer niet te doen en dat is ook wel weer eens lekker. Al was deze vlucht voor dat laatste niet echt ideaal, want we vlogen als het ware door de nacht heen; overdag voor Nederlandse begrippen, maar toen we in Japan aankwamen en het voor ons gevoel dus avond en tijd voor een goede nacht was, begon daar de dag. En dat met 0 minuten tot 1 uur slaap, verschillend per gezinslid… in het verhaal van morgen vertellen we over hoe we die dag overleefd hebben!

We lopen nu al een beetje achter met de blog maar we zullen proberen jullie een beetje up to date te houden over onze avonturen!

Merel