Fuji-Q: The king of coasters

Na een vakantie vol zware opofferingen voor de kinderen (géén zwembaden in onze hotels?!) hadden onze lieve ouders vandaag een geweldige dag voor ons gepland: een bezoek aan Japans beroemdste attractie park Fuji-Q, liggend aan de voet van - je raadt het al - mount Fuji. Terwijl die berg zich het grootste deel van de tijd verborg achter een laag wolken, was hij prachtig toen die soms opzijschoven en we een perfect beeld hadden van die grote, alleenstaande, symmetrische landmassa. Ondertussen stapten de kinderen en mama in de heftigste attracties. Van de 4 wereldberoemde ‘screamers’ waren er 3 open, die we natuurlijk allemaal getest hebben. Hierbij even een review:

Fujiyama, de ‘king of coasters’ was maar liefst 80 meter hoog en slingerde Zoë, mama, Peer en mij zo hard door elkaar, dat we respectievelijk een gilaanval, lichte paniek, juist doodse stilte en een onophoudelijke lachbui kregen. Maar hij was zo gaaf, dat we zelfs twee keer in de 1-uur lange rij hebben gestaan. 

Bij Zokkon zijn we in de marketingval van Fuji-Q getrapt, en kochten we een extra fastpass om twee uur wachten te vermijden. De tien minuten die we wel in de rij stonden, waren het zeker waard want pijlsnel achteruit, zittend op een soort motoren, zullen we nooit vergeten!

Eejekanaika was zo heftig dat we er alle drie, mama ging niet mee, echt een beetje verstrooid uitkwamen… uit voorzorg moesten we al onze sieraden en zelfs onze schoenen - in plaats van te zitten in een karretje, hing je in een stoel - uitdoen, maar dat hielp niet tegen de heftige vrije val (achteruit!!) en het bijna pijnlijke schudden van ons hele lichaam. Gaaf om gedaan te hebben, maar nooit meer….

Ook een paar andere attracties hebben we getest en al met al vonden we dit echt een onwijs gave en spannende dag. Voor papa was het alleen een beetje saai, want die ging nergens in, maar even voor de duidelijkheid: hij dúrft natuurlijk wel, maar hij wordt altijd zo misselijk. Ja ja…..

Merel