Chimps & Safariboot

Een beetje chagrijnig dat we na die drie zware wandeldagen wéér een looptour gingen doen waren de kinderen wel, maar we hadden een gaaf doel voor ogen: chimpansees zien. We vertrokken vroeg uit onze superleuke houten huisjes in de ‘tembo safari lodge’ naar een rare onderbreking in de uitgestrekte savanne-vlakte: een kilometerslange spleet (gorge) in de aarde, bomvol leven en groen dankzij de rivier die erdoorheen slingerde. Ergens tussen die bomen leefden dus ook de chimpansees, waar een leuke gids (wiens naam we per ongeluk zijn vergeten) ons naar zou helpen zoeken. Al heel snel vonden we ze, slingerend tussen de bomen. Het was een groepje van iets minder dan tien chimps bij elkaar, maar ze waren lastig te zien door het dikke bladerdek. Het werd pas echt gaaf toen ze zich allemaal een beetje beginnen te bewegen; enorm soepel hingen ze aan schuddende takken en als ze gingen zitten, leken het net mensen; gehurkt begonnen ze zich even rustig te krabben of wat heerlijke blaadjes te eten. We hadden enorm geluk: niet alleen bevond de zogenaamde ‘alfa male’ (de baas van de groep, die door iedereen wordt nagedaan) zich in ‘ons’ groepje, hij besloot ook nog eens dat het na een halfuur luieren genoeg was en klom de bomen uit - en de rest volgde. Op een paar meter afstand liepen ze voor ons langs, terwijl ze soms ongelofelijk hard schreeuwden naar hun groepsgenoten. Hoewel we wisten dat had niks met ons te maken had, was dat best een beetje angstaanjagend…

Nog even bleven we kijken hoe de groep in een stukje met minder dik bebladerde bomen klom, zodat we telkens weer vertederd werden door de twee kleine aapjes die of lief rondklommen, of schattig aan hun moeder hingen, en toen was het tijd om weer te gaan. Onderweg uit de gleuf zagen we ook nog een grote groep nijlpaarden, waar we toen enorm van onder de indruk waren, maar diezelfde avond vonden we die dieren toch iets minder speciaal: tijdens de Safari-boottocht, die hierna op de planning stond, lagen er echt onwijs veel van die logge, grote beesten in het water. Ook zagen we een grote kudde olifanten die bij de rivier drinken en verkoeling zochten, een groep apen die met hetzelfde doel vrolijk rondsprongen en heel veel vogels, die door de vogelaars-boot achter ons toch iets meer gewaardeerd werden dan door ons. Het grootste deel van de tijd waren we echter helemaal alleen op de rivier, en konden we van al die gave dieren genieten met z’n vijven, vanuit up ons bootje met de wind in onze haren. Dat zou morgen in het park wel anders zijn..

Merel