Kawaii

Om elf uur pas werden de meeste van ons op onze dunne futons (matrasjes op de grond) wakker, best een prestatie met zo veel jetlag en zo weinig slaap. We ontbeten in een gezellig restaurantje waar ze wonder boven wonder ook gewoon lekkere broodjes hadden en trokken toen Tokyo weer in: naar de Harayuku-wijk. Niet alleen was het hier goed shoppen en moesten we ons inhouden om de soort champs-elysee niet leeg te kopen (niet echt hoor, want er waren super dure en luxe merken..), deze wijk staat ook bekend om zijn ‘kawaii’-stijl. Kawii betekent origineel ‘schattig’ in het Japans, maar is nu een soort begrip voor allemaal felgekleurde prulletjes, vaak nog met een schattig gezichtje erop. Lieve haarspeldjes, neon oorbellen, schoenen met een kaboutertje als hak, aandoenlijke ventilators - we wisten niet dat dat kon, maar in een winkeltje waar we in stapten was dat alles wat ze verkochten. Kawaii kan ook een kledingstijl zijn, en we deden ons best om een paar van die meisjes in hun bizar versierde outfits te spotten. En een felgekleurde regenboog-suikerspin als middagsnack kon natuurlijk ook niet ontbreken. 

Om even tot rust te komen van al die drukte hebben we nog even door een groot park gelopen, maar daarna besloten we de prikkels toch nog een keer op te zoeken: op de beroemde Shibuya-crossing, het drukste kruispunt ter wereld, werden we overdonderd door zó veel mensen die tegelijk de weg overstaken. Tegelijkertijd gaf een straatartiest voor de ogen van tientallen ontzettend enthousiaste Japanners een concert, en wij konden dit alles vanaf een afstandje of staand op een lantaarnpaal lekker goed aanschouwen. Vet! 

We lekker Japans in een rustig restaurantje - het was inmiddels ook al bijna tien uur ‘s avonds - en toen bracht de metro ons weer lekker terug naar ons fijne hostel.

Merel