Kampioenuhh!

De volgende dag werden we wakker en moesten snel weg om de trein naar ons volgende plek te halen. Dat was Hiroshima, maar mama had op haar telefoon in de NOS app gezien dat de Nederlandse waterpolo vrouwen in de finale stonden en waar de finale was maar een uurtje van Hiroshima lag dus we hadden een vergadering met de familie (hoe wij het noemen een familievergadering). Mama kocht kaartjes voor de waterpolo finale en we gingen kijken. ALLEEN ER WAS EEN PROBLEEM: we hadden geen oranje kleding dus mama kwam op het idee om het Nederlandse team een bericht te sturen of ze oranje spullen voor ons hadden en dat hadden ze doordat onze regelaar Merel dat voor ons geregeld had. De wedstrijd was echt super spannend het kwam zelfs aan op penalty’s maar gelukkig hadden ze gewonnen en het mooiste vond ik dat de dammies zelfs op tv waren gekomen en als je de samenvatting kijkt zie je ons ook als enige dat was vet. Na de wedstrijd gingen we naar ons hotel alleen bij dit hotel was er geen receptie dus moesten we zelf naar binnen zien te komen. Na een paar foto’s van ons en onze paspoorten gemaakt te hebben kregen we de codes van ons huisje en konden we naar binnen er was een kinderkamer die de meiden aan mij probeerde aan te smeren. Uiteindelijk koos ik toch voor die kamer en achteraf was dat wel een goede keuze, want het bed van de meisjes was echt hard. We gingen nog even op de bank chillen met ze alle en toen was het tijd om naar bed te gaan. 

Peer