De onderbroekenbrigade

Vandaag reden we al vroeg naar Bacalar. Dit stadje ligt aan een zeven kleuren-lagune. Een lagune is een soort meer tussen twee zandbanken in. Ons hotelletje was een soort Eco experience, althans zo noemden ze het zelf. Eigenlijk betekent het gewoon dat je geen airco hebt. Nee grapje, het was wel echt gaaf! We sliepen met zijn vijven in een rieten hutje, vlak bij de lagune. Toen we net aankwamen hebben we eerst onze koffers uitgepakt en van ons hutje meteen een rommeltje gemaakt, maar dat is vaste routine voor de dammies, haha. Daarna sprongen we in de lagune.  Bij ons hotelletje hoorde een steiger met hangmatten. Dat was natuurlijk voor papa en mama geweldig, die begonnen meteen met lezen. De kinderen hadden geen interesse, zwemmen is toch veel leuker? De hele middag zijn we rond de steiger gebleven. Er was ook een soort bovenverdieping waar je heel goed vanaf kon springen. 's Avonds had Peer plotseling heel veel last van zijn oor, hij moest zelfs een pilletje voordat hij goed kon slapen! Maar hij was niet de enige die 's nachts wakker lag… rond 12 uur in de nacht begonnen twee honden keihard naar elkaar te blaffen. Ze maakten de hele familie wakker! Na een half uur dit geblaf aan te moeten horen hadden papa en Merel er genoeg van. In hun onderbroek, gewapend met een beachball-batje slopen ze naar buiten. Ze vonden de honden en joegen hen naar hun eigen huis, waar ze hun eigenaar wakker blaften. We weten niet wat er toen gebeurde, maar het was stil! Een superactie van de onderbroekenbrigade. 

Merel