Paard en wagen

Vandaag werden we wakker op de boerderij van de moderne mennonieten. Dat hele verhaal staat ook op de blog, lees daarvoor het vorige reisverhaal! Deze mennonieten zijn dus modern, ze accepteren namelijk wel elektriciteit. Er leeft nog steeds een groep die dat niet doet in Belize, daar gaan we vandaag naartoe rijden! Maar eerst crossen we met onze jeep naar iets anders gaafs, een Maya-opgraving. Deze is het tegenovergestelde van Chichen-Itza, er zijn nauwelijks toeristen. Maar dat kan ook komen omdat je de weg die naar deze opgraving leidt nauwelijks een weg kan noemen. Tenzij karrensporen vol gaten tegenwoordig ook als een perfecte weg worden gezien… Het maakte de Dammies gelukkig niet veel uit, we hebben een goede auto en een slechte weg betekent minder toeristen! Dat bleek ook wel, toen we de parkeerplaats op reden stond er geen enkele auto. Ook bij deze indrukwekkende Maya-bouwwerken zijn we maar een groep tegengekomen. Zoë schrijft nu verder over de gebouwen, daarna neem ik het stokje weer over en schrijf het eind. We liepen naar de eerste tempel, onderweg kwamen we ook dieren tegen zoals: een slang, krioelende maden, gatver!, brulapen en een hele grote spin. de tempel was een tempel die leek op Chichen-Itza maar op deze mochten we wel klimmen, er was een heel mooi uitzicht! Er was een groep na ons waarvan de gids zei dat je er niet op mocht klimmen alleen via een houten trap die er aan vast gemaakt was. Alleen wij waren daarvoor al gegaan wij gingen wel via de trap van de tempel. Daarna hebben we nog een tempel met twee gebeeldhouwde gezichten bekeken. Merel gaat nu verder! Groetjes Zoë. Toen we alles bezocht hadden reden we met onze auto terug over de 'weg'. Een uurtje rijden en toen konden we onze ogen uitkijken! Het leek alsof onze jeep een tijdmachine was geworden en we honderd jaar geleden rondreden. Onze auto was de enige en ik heb ook geen elektriciteit gezien. Wel paard en wagen, waar vrouwen met lange jurken en mannen met bretels of tuinbroek in zaten. In het dorp, wat enorm uitgestrekt was, elke familie bezat een enorme lap grond, hebben we ook twee scholen gezien. Vol met blonde kindertjes met felblauwe ogen. Ook hier lange jurken, witte hoofddoekjes, broekpakken, cowboyhoeden en bretels. Het leek een heel andere tijd. Het dorp was zó lang dat we bijna een uur lang hebben rondgekeken. Eigenlijk is het wel logisch, die hele populatie woont hier! We kwamen rond 5 uur aan in onze bed & breakfast bij superaardige mensen. We hebben heel laat geluncht, een half uur voordat we aankwamen en we hadden absoluut geen honger! Ons avondeten bestond dus uit ananas en mango. En daarna tukken, tot morgen! Merel