Laatste blog over laatste drie dagen

12 augustus 2023 - Tokio, Japan

Om de blog echt af te maken, slechts voor de tweede keer ooit dat dat lukt, restten ons alleen nog de laatste drie dagen van onze reis, die we eindigden waar we ook begonnen zijn: in het o zo gave Tokio. We hebben heel veel geshopt, want alles is hier nét iets goedkoper dan in Nederland en tja, we hebben toch nog ruimte in onze tassen?, maar ook nog een paar tempels bezocht, ons in een typisch Japanse tent uitgeleefd met karaoke, geproefd van de lekkerste Japanse gerechten. We zijn na drie weken al wat beter geworden in het vinden van restaurantjes, zodat we in een heerlijk sushirestaurant en op een gaaf dakterras met heerlijk vlees hebben gegeten. Overdag struinden we door de stad, genietend: het is echt niet te beschrijven hoe gaaf deze stad is. Zó groot, zó veel verschillende wijken en zó veel te zien. Een bijzondere vermelding voor het ‘planet labs’ museum: dat was een ontzettend mooie en gave interactieve tentoonstelling, waar we op onze blote voeten door water, spiegelzalen, donkere wegzak-vloeren en andere kunstinstallaties liepen. Prachtig, en 4D! We sloten de vakantie af op een het dak van een luxe hotel, met uitzicht op een deel van de stad (een klein deel, want hoe hoog het gebouw ook was, er lijken hier altijd andere gebouwen groter zodat ons zicht niet verder reikte dan een paar stampvolle blokken) en natuurlijk de bespreking van onze toppertjes en floppertjes. Gelukkig waren er van die eerste meer: de onsentocht, de wandeling in Atera Valley, waterpolo, de talloze metrotochtjes, fietsen in de omgeving rond Hiroshima, Fuji-Q, het geweldige eetwijkje in Osaka, het Pokémon go fest, al de spelletjes die we hebben gespeeld… wat was dit een gave reis!

Tenslotte een bedankje voor iedereen die onze blog heeft gelezen, we vinden het heel leuk dat we niet alleen voor onszelf een dagboek kunnen bijhouden maar zelfs nog wat mensen over onze avonturen kunnen vertellen! 

Én, echt ten slotte: een lijstje met gekke dingen die in Japan heel normaal zijn, maar ons tijdens deze drie weken zijn opgevallen.

- Het ontbreken van prullenbakken, overal: Japanners nemen hun afval gewoon mee naar huis. Wij sleepten dus hele dagen met koffiebekers en snoeppapiertjes.

- De automatische vorming van nette rijen in plaats van drommen mensen: voor de deur van de metro, bij de roltrap, voor een leuke fotoplek. Sluit maar gewoon achteraan aan!

- De onverklaarbare afkeer van Japanners naar ‘buiten’: nergens zijn terrasjes, zwembaden of leuke zitjes in een tuin. Wat een gemis voor ons, geen boekje lezen in de zon…

- Niemand draagt zonnebrillen (tja, als je toch nooit buiten bent…)

- Niemand laat hun hond uit (zijn er wel honden?)

-Overal staan vendingmachines, die de gekste dingen verkopen.

- Japanners kunnen geen Engels. Een praatje met iemand in de metro of écht even contact, gebeurt helaas zelden.

- Dat eerste zit er trouwens sowieso niet in: in de Japanse metro hoor je niet te praten.

- Niet reserveren, je moet gewoon in de rij voor een restaurant

- Cassieres en machinisten volgen bijna dwangmatige procedures; ze laten het wisselgeld dat ze geven eerst even zien aan een collega, of wijzen met hun handen alle dingen aan die ze voor vertrek moeten checken.

- Restaurants specialiseren zich vaak in één soort gerecht, en hangen dan een groot beeld of schilderij buiten van die specialiteit.

- Japanners zijn over het algemeen echt goed gekleed. Niet altijd onze smaak natuurlijk, maar het is altijd schoon, past bij elkaar en ziet er verzorgd uit.

- Binnen draag je slippertjes. Ook in hotels en sommige restaurants, en als je naar de wc gaat staan daar speciale toiletslippers voor je klaar..

- Overal zijn cartoons en de cultuur heeft een ontzettend rare, hoge mate van infantiliteit. Dat zie je in wijken met schreeuwende kinderlijke reclames, maar zelfs in serieuze borden of wegbewijzering: hoe je je behoort te gedragen wordt dan uitgelegd aan de hand van een gekleurde tekening met een schattig poppetje, en in plaats van pionnen staan er kikkers langs de weg.

- Het metrosysteem zit zo goed in elkaar, dat je altijd weet waar je wagon ten opzichte van de uitgangen op het perron uitkomt en aan welke kant je moet uitstappen. En je hebt nooit vertraging.

- De WC’s hebben een privacy-knopje, zodat er een liedje of geluidje afspeelt als je even zonder pottenkijkers - of eigenlijk dus luisteraars - wilt poepen.

Merel 

Foto’s

5 Reacties

  1. Jule van Dam:
    13 augustus 2023
    Dank dank dank lieve Merel vooral, maar ook Peer en Zoë, voor de schitterende verhalen,! Liefs en tot gauw.
  2. Jule van Dam:
    13 augustus 2023
    Die dwangmatige procedures herken ik van onze reis naar Guus en Iris zo n 20 jaar geleden. Bij ons bezoek aan het Disaster Center moesten wij Nederlanders als enige aanwezige bezoekers aan de instructiefilm over hoe te handelen bij aardbevingen, de hele inleiding in het Japans uitzitten, terwijl de inleider toch duidelijk was dat we er geen snars van begrepen! Maar de film was geweldig met schuddende stoelen en scheurende pilaren waar rook uit kwam om het effect te verhogen.
  3. Elles:
    13 augustus 2023
    Heel erg genoten om meegelezen te hebben en wat een gave reis hebben jullie gemaakt! Echt mooi beschreven. Voor ons staat Japan nog steeds op de eerste plek van bezochte landen, door de afwisseling, veelzijdigheid, lekkere eten, tegenstellingen, extremen, etc etc. Bij jullie ook?
  4. Marinette:
    13 augustus 2023
    Weet inmiddels dat jullie weer veilig thuis zijn.en dat jullie de reis van je leven hebben gemaakt.
    We zullen vast nog wel meer leuke details van jullie droomreis horen.
    horen.
  5. Mijke:
    19 augustus 2023
    Topverhaal Merel, leuk om zo mee te genieten.